‘’Hüzünlü filmlerle büyüdüm ben, ağlayanları gördükçe ağladım. Şimdi ne vakit ağlasam, canını yakıyorum birilerinin ‘ neden mi???
aldattım, aldatıldım, kaçtım,çırılçıplak kaldım hayallerde bir gençliğin en aktif dönemlerinde çılgınca sevişmek yerine çılgın hayaller peşinde koştum....ipini koparmış bir köpek gibi hırçın ortada çaresiz sahipsiz ve aç kaldım...bu açlık oyle dayanılmaz vurduki sevginin açlığında bir köşede ölmeyi bekledim bekledim bekledim...belki bir umut biri tutar da elimden kaldırır beni o pis duvar köşesinden...umuda bağlı kalmak acıların en büyüğü olduğunu çok sonra anladım....