22 Şubat 2011 Salı

kalemlerim:))

Masamda 104 adet kalem var. Bunun yarısının 13 eksiği tükenmez…
yok yok normal değil bu… hep hocalarımın yüzünden!!! direk söyle kurtul arkadaş…
En başta yazması çok zevkliydi de üstünü karalamalar, işlemler, amaçsız şekiller, rakamlar, kalpler, sevdiğin kızın kabartma desenli isimleri, aşk sözcükleri, tebessümler, ama sonra baktım yazımı ben bile okuyamıyorum:))
Ama hiç biri o kadar masum olmadı:( hiç biri safca yazılmış, türkçeyi katleden anıların yazıldığı defterimin yerini alamaz…
Dün 1 saat boyunca lisede yazdıklarımı okudum…Aşk’ı sevgiyi arkadaşlığı ilk telefonumu aldığım günü, karne günü, okuldan kaçıp eğlendiğim ogünler…
Ne kadar temizdi, dünya da herşey dört dörtlük ve tek ben vardım.
Tüm sorunlar aşılmış yarın sinemaya kız arkadaşımı götürmek için bilet parası bulmak tek derdim di:))
Yaşadığım ergenlik buhranları, ayrılık acısı, o kadar sinirle yazmışım ki karalamışım tüm sayfayı:))
Çok duygulandım, engel olamadım o saflığıma, tutamadım göz yaşlarımı…
Çünkü hala o gün duyduğum saf sevgiye inanıyorum…
Ağlarken sayfada yazılanlara mı ağlıyordum yoksa kendi durumuma mı? bilemedim!!
Bildiğim tek şey büyüdüğüm dü:((
hiç bir şey öyle eskisi gibi temiz olmayacaktı!!!
Ama şundan eminim o saf sevgi bende hiç azalmadı:))